www.polskagratextowanaruto.fora.pl

Czesiex · Wysłany: Czw 17:10, 20 Mar 2008 Temat postu: Uchiha

kekkei genkai: Sharingan
opis:
Jeden z najpotężniejszych klanów z wioski Ukrytego Liścia. Niestety od 4 lat już nie istnieje co stało się za sprawą jednego z członków tego klanu,mianowicie Itachi Uchiha, który wybił wszystkich członków swojego klanu, zostawiając przy życiu tylko swojego brata Sasuke Uchiha.
Klan ten szczycił się swoją wielką techniką zwaną sharingan,czyli możliwość poprzez oczy skopiowania jutsu przeciwnika, umiejętność ta była dziedziczona przez geny i występowała tylko u niektórych członków klanu (przeważnie mężczyzn). Sharingan ma jeszcze jedną potężną technikę zwaną Mangekyou Sharingan, która jest zarazem najsilniejszym atakiem. Jedyna znaną osobą jak umiejętnie nią włada jest Itachi Uchiha.

aaa4

- Alex, Alex. – w głosie Josha było słychać nutkę skowytu.
- Josh, myślę, że Alex ma racje – ton Aidana nie dopuszczał sprzeciwu i Josh uspokoił się.
Poczuła dziwne podziękowanie do Aidana. Josh zazwyczaj próbował namawiać. Teraz była zbyt zmęczona by myśleć o czymkolwiek. Oczy łzawiły, rozproszone światło słoneczne paliło ręce i twarz. Chciała się rozpłakać i krzyczeć. Sądziła, że Aidan kłamał. Że po prostu starał się wprowadzić ją w błąd.
Nie długo będziemy w domu cara. Słowa przenikały do jej mózgu, osaczając ciepłym i miękkim aksamitem, tak samo jak i jego ręce.
- Nie mogę tego wziąć. – powiedziała to na głos, zapominając o tym, że z nimi siedział jeszcze Josh i słuchał uważnie. – Nie mogę Aidan. – to był krzyk jej świadomości. Powiedziałaby coś jeszcze ale to mogłoby spowodować wątpliwości u chłopca. Zawsze była taka ostrożna w stosunku do niego.
Ręka Aidana ześlizgnęła się niżej, zanurzając się we włosach i splątując je w węzeł.
- Nie przejmuj się. Wszystko będzie dobrze. – powiedział to, lekko rozluźniając atmosferę.
Auto zaparkowało na poboczu i Stefan otworzył drzwi ze strony Aidana. Aidan jak zawsze bronił jej, nawet przed jej własną głupotę. Przyjął największą cześć światła na siebie, rzucając na nią cień, a mimo to czuła okropny ból jakby jej skóra paliła się żywcem. Zamknęła oczy za ciemnymi okularami i pocałowała Josha w czuprynę.
- Powodzenia Josh. Zobaczymy się wieczorem. – dziwiła się że zdołała to wypowiedzieć normalnym głosem.
- Będziesz tam gdy przyjdę? – spytał zdenerwowany. Nie lubił gdy znikała z jego pola widzenia. Niedawno poczuł, że Alex może już nigdy do niego nie wrócić. Objął siostrę i schował twarz w jej włosach.
- Josh, co się stało? – jej obawy i ból od razu odeszły na drugi plan, musiała go pocieszyć.
- Nic ci się nie stanie? – jego głos był napięty i wyczuwała niepokój w jego małym ciele.
Alex chciała odpowiedzieć mu i uspokoić,